- Bolesław, jak nazywał się Chrobry?
- Nie wiem.
- No, przecież tak jak Ty!
- Nowak?!

Pani wychowawczyni zaprosiła do przedszkola żołnierza ,
który właśnie wrócił z zagranicznej misji,
aby ten opowiedział dzieciom jakieś ciekawe historie z życia wojaka.
- Siedzimy w okopie ,a jak tu na raz bomba nie pierdo***e!
- Panie żołnierzu można użyć innego słowa.
- No dobra, siedzimy w okopie a jak tu na raz nie jeb**e!
- Panie żołnierzu... - upomina nauczycielka
- Siedzimy w okopie jak tu na raz nie...
- Wybuchnie bomba ! - podpowiada pani nauczycielka
- Wybuchnie, wybuchnie,ale żebyście tylko widzieli jak bunkier rozjeb**o!

Nauczyciel na lekcji fizyki pyta się uczniów :
- Kto wie co to jest para nasycona ?
Zgłasza się Marian :
- Kiedy ona już nie chce, a on więcej nie może...

Nowa wychowawczyni jest zdziwiona, że na obozie piętnastolatków,
grupę dziewcząt od grupy chłopców rozdziela pięćdziesięciometrowy staw.
- Proszę zaufać memu wieloletniemu doświadczeniu. - mówi kierownik obozu
- Dzięki temu pod koniec wakacji wszyscy umieją pływać.

Młody Janek do swojego ojca:
– Tato, wyrzucili mnie ze szkoły za seks w bibliotece.
– O, gratulacje! – odparł, podając mu dłoń – Mogę poznać twoją wybrankę?
– Właśnie ją ściskasz…

Wiersz

Słońce w górze zapie.dala,
Żaba w wodzie dupę moczy,
Ku.wa, co za dzień uroczy…!!!?

Analiza wiersza

Wiersz jednozwrotkowy, trzywersowy z rymem sylabowym, z równomiernie rozłożonym akcentem.
Podmiot liryczny wyraża swoje głębokie zadowolenie z otaczającego go świata,
przepełnia go kwitnący stoicyzm i szczęście, które człowiekowi żyjącemu we współczesnym zamęcie,
może dać tylko otaczająca go przyroda.
Dla podmiotu lirycznego nawet zanurzona w błękicie wody część żaby jest pretekstem do euforii.
Szybko poruszające się słońce sugeruje wczesne lato, kiedy świat zwierzęcy budzi się z otchłani zimy.
Puenta liryku jest jednoznaczna i łatwo odczytywalna,
oddaje doskonale szybkość i złożoność ruchu słońca, które przecież nie jest istotą ludzką.
Uwagę zwraca użycie wulgaryzmów, których znajomość świadczy o ludowych korzeniach poety
i głębokiej więzi ze społeczeństwem.
W moim rozumieniu autor chciał się tym utworem odwdzięczyć środowisku, w którym wyrósł,
za poświecenie i trud włożony w zapewnienie mu należytego wykształcenia.
Szkoda, że tak mało w dzisiejszej poezji wierszy o tak pogodnym nastroju!

Urodziłem się pośladkowo, dlatego nauka z trudem wchodzi mi do głowy.

Proszę pani co dziś będziemy robić?
- Ośmiornicę.
- Aha. A prawdziwą?

Pani na lekcji mówi do dzieci:
- Teraz pocieramy rączki... I co widzicie?
- Czarne wałeczki, proszę Pani.